W paczce z elektronicznym sprzętem od Pana Marka, poza pewnym ciekawym układem Intela, o którym artykuł pojawił się jakiś czas temu, znalazł się tez pewien tajemniczy moduł i o właśnie nim zajmiemy się dzisiaj.
W ostatnim czasie miałem okazję pracować nad pewnym projektem wykorzystującym mikrokontroler STM32 oraz interfejs Ethernet. Zapewne podobnie jak inne osoby podejmujące się tego tematu natknąłem się na pewien problem – brak „prostych” poradników. We większości dostępnych źródeł łączenie interfejsu Ethernet i układów STM32 opisane jest dość zagmatwanie i według mnie brakuje instrukcji opisujących jak skonfigurować tę funkcjonalność w najprostszy możliwy sposób, bez zbędnego zgłębiania aspektów sieciowych. Dlatego postanowiłem przygotować ten oraz powiązane z nim materiały poruszające temat Ethernetu na STM32. W tym artykule pokaże wam podstawową funkcjonalność klienta UDP. Czyli kodu, którego działanie jest niejako odwrotnością serwera UDP. W poprzednim poradniku to STM32 pełnił rolę serwera, z którym łączył się komputer, tym razem to na komputerze utworzymy serwer, z którym łączyć będzie się mikrokontroler.
Wieść gminna niesie, że jedynymi krzemowymi strukturami, w które ingerowali polscy inżynierowie były układy zegarowe. Ciężko to jakkolwiek potwierdzić, wiadome jest, że fabryki w czasach PRLu produkowały krzem z gotowych projektów, ale o naszych rodzimych konstrukcjach nie wiadomo zbyt wiele. W tamtych czasach technologie tego typu były dość dobrze chronione, ale kto wie, w każdej plotce jest ziarno prawdy.
Każdy kiedyś myślał o zbudowaniu własnego procesora, no może nie każdy, ale akurat ja jestem w tej niewielkiej grupie osób. Niemal od samego początku mojego zainteresowania elektroniką najbardziej fascynowały mnie jej cyfrowe zagadnienia i choć programowanie było znacznie bardziej efektowne, to najwięcej przyjemności czerpałem z projektowania obwodów logicznych. W przeszłości budowałem różne konstrukcje, które można by nazwać prostymi procesorami lub mikrokontrolerami zależnie od zastosowanych rozwiązań. Sprzęty te bazowały na podstawowych układach logicznych i choć wówczas robiły wrażenie, to z czasem ich rozbudowa stawała się co raz trudniejsza i bardziej kosztowna, zwłaszcza dla kogoś, kto dopiero co zaczął szkołę średnią. Chcąc poznawać kolejne tajniki techniki cyfrowej, należało przejść krok dalej i tym sposobem zainteresowałem się tematem układów programowalnych. Tak też powstały kolejne konstrukcje oparte jednak nie na wielu osobnych chipach a na pojedynczym kawałku krzemu zamkniętym w układzie FPGA. Jednak o nich, jak i o tych starszych, logicznych konstrukcjach opowiem przy okazji innego materiału, ponieważ przedmiotem rozważań tego tekstu będzie jeden z moich ostatnio przygotowanych projektów.
Dzisiaj mało kto już pamięta o czymś takim jak zegarki podróżne, choć te w czasach przed upowszechnieniem się telefonów komórkowych były chętnie wykorzystywane. Jednym z tego typu urządzeń była radziecka konstrukcja Электроника 22-01 (Elektornika 22-10), której to przyjrzymy się bliżej w tym artykule.
W ostatnim czasie miałem okazję pracować nad pewnym projektem wykorzystującym mikrokontroler STM32 oraz interfejs Ethernet. Zapewne podobnie jak inne osoby podejmujące się tego tematu natknąłem się na pewien problem – brak „prostych” poradników. We większości dostępnych źródeł łączenie interfejsu Ethernet i układów STM32 opisane jest dość zagmatwanie i według mnie brakuje instrukcji opisujących jak skonfigurować tę funkcjonalność w najprostszy możliwy sposób, bez zbędnego zgłębiania aspektów sieciowych. Dlatego postanowiłem przygotować ten oraz powiązane z nim materiały poruszające temat Ethernetu na STM32. W tym artykule pokaże wam podstawową funkcjonalność serwera UDP.
Jak nazywał się pierwszy komputer osobisty? Odpowiedź na to pytanie zależy od odpowiadającego. Według mieszczącego się w dolinie krzemowej Computer History Museum był to Kenbak-1.
W ostatnim czasie miałem okazję pracować nad pewnym projektem wykorzystującym mikrokontroler STM32 oraz interfejs Ethernet. Zapewne podobnie jak inne osoby podejmujące się tego tematu natknąłem się na pewien problem – brak „prostych” poradników. We większości dostępnych źródeł łączenie interfejsu Ethernet i układów STM32 opisane jest dość zagmatwanie i według mnie brakuje instrukcji opisujących jak skonfigurować tę funkcjonalność w najprostszy możliwy sposób, bez zbędnego zgłębiania aspektów sieciowych. Dlatego postanowiłem przygotować ten oraz powiązane z nim materiały poruszające temat Ethernetu na STM32. Na pierwszy ogień pokaże wam jak przeprowadzić wstępną konfigurację, tak aby mikrokontroler był widoczny w sieci.
Przeglądając popularne serwisy aukcyjne, trafiłem kiedyś na ofertę wyświetlacza podobnego do tych produkowanych w latach 70. i 80. XX wieku. Był on opisany jako nasza rodzima konstrukcja CEMI, choć na płytce widoczne było logo „NN”, oznaczające National Semiconductor. Oczywiście tego typu konstrukcje były produkowane w PRLu, choć nie na dużą skalę, znacznie częściej spotkać można wyświetlacze z Czechosłowacji, gdzie wolumeny produkcji były większe. Tak więc sądzę, że można wybaczyć sprzedającemu marketingową gafę z oznaczeniem elementu jako produkcji CEMI, choć jest to też pewne wprowadzenie w błąd. Niemniej cena tego elementu była dość niska, dlatego postanowiłem go zamówić, a w tym artykule opowiem wam o jego budowie i perypetiach związanych z próbą uruchamiania.
