We wnętrzu jednego z moich retro gratów, czyli Radzieckiego kalkulatora Электроника МК-52, o którym przygotowałem już kiedyś artykuł „Электроника МК-52 – Radziecki kalkulator na orbicie”, jak i w pewnych kwestiach bliźniaczej do niego konstrukcji Электроника МК-61 znaleźć można dość tajemniczo wyglądające układy scalone.
Jakiś czas temu na jednym z popularnych serwisów aukcyjnych zauważyłem dość ciekawą ofertę. Był to moduł niewiadomego pochodzenia z niewielką lampą VFD, która to, jak podejrzewam, była główną motywacją sprzedającego, aby się go pozbyć. Wszakże konstrukcje fluorescencyjne sprzedają się dość dobrze, choć nie aż tak jak lampy Nixie. Jak entuzjasta różnego typu gratów z czasów słusznie minionego socjalizmu nie mogłem odpuścić sobie zakupu. Po kilku dniach dotarły do mnie paczka z trzema modułami, które opisze teraz nieco szerzej.
Historia naszego dzisiejszego bohatera rozpoczyna się w 1987 roku. To wówczas fabrykę sprzętu elektronicznego w Swietłowodowsku (dzisiejsza Ukraina) opuszcza pierwszy kalkulator Электроника МКУ-1 (Elektronika MKU-1). Urządzenie to było efektem pomysłu urzędników centralnego biura planowania i zaprojektowano je z myślą o konkretnym celu – sprzęt miało służyć uczniom szkół średnich i studentom Związku Radzieckim. Dzięki niemu mogliby oni znacznie szybciej i proście rozwiązywać nawet skomplikowane równania matematyczne.
Wielkie wydarzenia przemysłu kosmicznego nie tylko zdobywają naszą uwagę, ale także inspirują do przemyśleń nad osiągnięciami nauki i technologii. Jednym z fascynujących aspektów podboju kosmosu jest rola, jaką technologia odegrała w tych spektakularnych osiągnięciach. Jednak w cieniu słynnych rakiet, astronautów i stacji kosmicznych, istnieją mało znane elementy tej kosmicznej historii, takie jak radziecki kalkulator Электроника МК-52.
W kategorii sprzętów retro zazwyczaj wrzucam opisy kalkulatorów, bo to właśnie one są największą częścią mojej kolekcji. Czas jednak wprowadzić nieco więcej różnorodności, właśnie dlatego jakiś czas temu pojawił się opis zabytkowego wyświetlacza, natomiast dzisiaj chciałbym przedstawić wam mający ponad 30 lat elektroniczny zegary, wyprodukowany w jednej z fabryk byłego Związku Radzieckiego.
Zdarzają się przypadki, w których producent wypuszcza urządzenie, które już w dniu premiery jest przestarzałe, pozbawione nowoczesnych rozwiązań. Przykładem takiego sprzętu może być radziecki kalkulator Электроника MK-33 (Elektronika MK-33), ale czy na pewno?
Na początku lat 70. inżynierowie z Leningradzkiego Stowarzyszenia Oprzyrządowania Elektronicznego „Swietłana” (Светлана) rozpoczęli pracę nad następną kalkulatora Электроника C3-07 (Elektronika C3-07). Urządzenie to było dość prostą konstrukcją z zaledwie piętnastoma klawiszami, co oznacza, że niektóre funkcję musiały być przypisane do tego samego przycisku. Takie rozwiązanie było dość problematyczne, nie raz zdarzały się pomyłki, a i samo wstukiwanie odpowiedniej sekwencji trwało dość długo. W następcy modelu C3-07 konstruktorzy musieli wyeliminować te niedogodności.
